Geschiedenis van de Plitvice Meren
UNESCO Werelderfgoed | 1e Nationaal Park van Kroatië | Plitvice Meren Geschiedenis
Geschiedenis van de Plitvice Meren
Plitvice is het grootste en een van de oudste nationale parken van Kroatië. Zestien prachtige trapsgewijze meren maken het park beroemd om zijn natuurlijke grotten en tufstenen meren die verbonden zijn door prachtige watervallen. Het gebied van de Plitvice Meren is altijd beschouwd als onderdeel van de historische regio's Lika en Kordun. Tijdens de Ottomaanse oorlogen maakte het gebied deel uit van de Kroatische militaire grens, die onder direct toezicht stond van de Habsburgse oorlogsraad.
Plitvice Meren Locatie
Het nationale park ligt in het berggebied van Kroatië. Gelegen te midden van de Dinarische Alpen, tussen de berg Mala Kapela in het westen en de berg Plješevica in het oosten, verbinden de Plitvice Meren het binnenland van Kroatië met de Adriatische kust. De nationale route D-1 Zagreb-Split loopt door het park tussen Slunj en Korenica in Bosnië en Herzegovina. Andere grotere gemeenten in het Plitvice-gebied zijn Rakovica, Otočac, Ogulin, Gospić en Bihać in Bosnië en Herzegovina. De door Plitvice ingenomen ruimte strekt zich uit over twee Kroatische graafschappen. Een groter deel van het nationale park ligt in het district Lika-Senj, en een kleiner deel van de Plitvice-meren ligt in het district Karlovac.
Binnen het gebied van het nationale park liggen 19 kleine nederzettingen. Samen vormen zij de gemeente Plitvice Meren, waarvan het hoofdkantoor is gevestigd in Korenica.
Cultureel en historisch erfgoed van de Plitvice Meren
Plitvice is een gebied dat rijk is aan bos, zoet water, flora en fauna, dus natuurlijk van grote culturele en historische betekenis. De natuurlijke schuilplaatsen en het gevarieerde terrein van de regio hebben ervoor gezorgd dat mensen zich in het gebied konden vestigen. Het verbaast ons niet dat de Plitvice Meren al sinds de prehistorie menselijke aanwezigheid kennen. Belangrijke wegen die het continent en de kust met elkaar verbinden hebben ook bijgedragen aan de vestiging van het Plitvice gebied.
Dit gebied werd in de prehistorie, van de 12e tot de 1e eeuw voor Christus, bewoond door japoden. De japoden bouwden hun nederzettingen op een heuvel voor een betere wegbeheersing en verdediging. Ze hielden zich ook bezig met veeteelt. Nieuwe mensen vestigden zich in het Plitvice gebied met de komst van de Romeinen, die nieuwe nederzettingen bouwden. De Japods waren betrokken bij het politieke en economische leven van de stedelijke centra.
In de middeleeuwen vermengden de gevestigde Kroaten zich met geromaniseerde Japanners en andere bevolkingsgroepen. Middeleeuwse forten werden meestal gebouwd op de plaats van prehistorische forten.
Ottomaanse Rijk en Habsburgse Monarchie
Aan het einde van de 15e eeuw vond niet ver van het Plitvice-meer een beslissende slag in de Kroatische geschiedenis plaats tussen het Oostenrijkse en het Ottomaanse Rijk. Tijdens de slag op Krbavsko polje werd bijna de gehele Kroatische adel gedood. De Ottomanen rukten ver op in de westelijke landen, tot in Kroatië en Hongarije. Aan het begin van de 16e eeuw koos het Kroatische parlement de Habsburgse monarchie en de Oostenrijkse aartshertog Ferdinand als nieuwe Kroatische koning, in de hoop dat deze de opmars van het Ottomaanse Rijk zou voorkomen. In 1528 viel het gebied rond de Plitvice-meren onder Ottomaans bestuur, en het Habsburgse Rijk herwon het pas 150 jaar later.
In 1538 stelde koning Ferdinand I de Kroatische militaire grens vast. De militaire grens was het grensgebied van Habsburg, Oostenrijk, naar het Ottomaanse Rijk. De wetten die dit gebied eeuwenlang onder bepaalde jurisdictie hadden, hadden gevolgen voor de lokale bevolking. Als gevolg van het instellen van dit specifieke regime verlieten mensen massaal deze gebieden en emigreerden naar het Westen.
Tegen het einde van de 17e eeuw werd het Lika gebied bevrijd van de Turkse overheersing. In Sremski Karlovci werd in 1699 het vredesverdrag ondertekend. Aan het begin van de 18e eeuw kwam het gebied onder controle van de militaire grens. Het Ottomaanse Rijk en de Habsburgse Monarchie vochten opnieuw verschillende keren tot het Verdrag van Syst van 1791 de grenzen van de twee rijken vastlegde. Het genoemde verdrag was van groot belang omdat het ook de grens van Kroatië in deze regio beschreef. Zo behoorden Drežnik Grad, Cetingrad, het gebied van de Plitvice Meren en de rest van Lika tot de monarchie. De demilitarisatie van de 19e eeuw betekende het begin van een nieuw leven in het gebied. Het betekende het begin van een leven zonder militaire conflicten en een militaire levensstijl die zo lang heeft bestaan.
Drie legendes van de meren
Legende van de wijze monnik en Šupljara-grot
U kunt de kalksteen Šupljara grot bezoeken in de Lower Lakes canyon van het park. De unieke omstandigheden van de grot zijn alleen geschikt voor bijzonder aangepaste grotfauna. Enkele van deze grotsoorten zijn krekels, pseudoschorpioenen en miljoenpoten. De legende van de wijze monnik zegt dat de monnik ofwel in de Šupljara of Golubnjača grot woonde. Volgens historische verslagen kwamen mensen vroeger naar de Plitvice meren om de monnik te bezoeken en hem om raad te vragen.
De legende van de Gavanovo-schat
De Lagere Meren liggen in een doorlaatbare kalkstenen kloof. Een toegankelijke promenade verbindt het Gavanovac en Kaluđerovac meer met elkaar. Het Gavanovac meer is genoemd naar de Gavanovo schat, die naar verluidt nog steeds ergens in het meer verborgen ligt. In het gebied van de Lagere Meren bevindt zich ook de Grote Waterval (Veliki Slap), de hoogste waterval in Kroatië. De waterval stort zich plotseling over de 78 meter hoge kalksteenrotsen in de kloof van de Benedenmeren. De Plitvica stroom droogt nooit uit en is de derde grootste waterbron van het park.
De legende van de zwarte koningin
Twaalf meren vormen de Bovenmeren van het Nationaal Park Plitvice. Het grootste en diepste meer is het Kozjakmeer, en het op één na grootste is het Prošćanskomeer. Deze twee meren liggen het verst van elkaar verwijderd, en er is een hoogteverschil van 100 meter tussen het Prošćansko-meer en het Kozjak-meer. Het Prošćanskomeer wordt in verband gebracht met de "Legende van de Zwarte Koningin". De "Prošnja" legende vertelt het verhaal van een periode van droogte in de regio. Inwoners riepen de magische koningin aan om hen te helpen, en zij reageerde door de Plitvice meren te creëren. Met het Prošćansko meer als eerste. De meren worden elk gescheiden door travertijnen barrières die zijn ontstaan door de afzetting van kalksteen in het water. De voortdurende neerwaartse stroom van het water van de meren in obstakels in het volgende meer maakt ook een keten van watervallen.
Het oudste nationale park van Kroatië
Al in 1861 begon het toerisme zich in het gebied van de Plitvice-meren te ontwikkelen. De toenmalige officieren van het Militaire Front begonnen met de bouw van toeristische faciliteiten. Het eerste was het "Imperial House", het eerste toeristische huis in het gebied. Het Imperial House had een capaciteit van slechts drie kamers. Na de bouw van de eerste paar toeristische voorzieningen werden de Plitvice Meren langzaam een toeristische attractie. En in 1894 begon het adembenemende natuurgebied van Plitvice duizenden reizigers en toeristen aan te trekken. Plitvice Meren is het eerste en oudste nationale park in Kroatië. Deze prachtige meren en het gebied eromheen werden in april 1949 uitgeroepen tot nationaal park toen er natuurbeschermingsmaatregelen werden ingesteld. In de jaren 1960 werd een moderne wegverbinding naar Plitvice Meren aangelegd, wat leidde tot een aanzienlijke toename van bezoekers en verkeer naar het nationale park. En in deze periode werden veel nieuwe hotels en toeristische faciliteiten gebouwd. UNESCO plaatste de Plitvice Meren in 1979 op de Werelderfgoedlijst. De meren werden erkend voor "uitzonderlijke natuurlijke schoonheid en ongestoorde tufsteenproductie".
