Historia Jezior Plitwickich
Światowe Dziedzictwo UNESCO | Pierwszy Park Narodowy Chorwacji | Historia Jezior Plitwickich
Historia Jezior Plitwickich
Plitwice to największy i jeden z najstarszych parków narodowych w Chorwacji. Szesnaście zachwycających kaskadowych jezior sprawia, że park słynie z naturalnych jaskiń i tufowych jezior połączonych pięknymi wodospadami. Obszar Jezior Plitwickich zawsze był uważany za część historycznych regionów Lika i Kordun. Podczas wojen osmańskich region ten był częścią chorwackiej granicy wojskowej, która znajdowała się pod bezpośrednią kontrolą Rady Wojennej Habsburgów.
Jeziora Plitwickie Lokalizacja
Park narodowy znajduje się w górskim regionie Chorwacji. Położony wśród Alp Dynarskich, pomiędzy górą Mala Kapela na zachodzie i górą Plješevica na wschodzie, Jeziora Plitwickie łączą śródlądową część Chorwacji z wybrzeżem Adriatyku. Przez park przebiega trasa krajowa D-1 Zagrzeb-Split między Slunj a Korenicą w Bośni i Hercegowinie. Inne większe gminy na terenie Plitwic to Rakovica, Otočac, Ogulin, Gospić i Bihać w Bośni i Hercegowinie. Obszar zajmowany przez Plitwiny rozciąga się przez dwa chorwackie powiaty. Bardziej znacząca część parku narodowego znajduje się w powiecie Lika-Senj, a mniejszy procent Jezior Plitwickich zajmuje powiat Karlovac.
Na terenie parku narodowego znajduje się 19 małych osad. Razem tworzą one gminę Plitwickie Jeziora, której siedziba znajduje się w Korenicy.
Dziedzictwo kulturowe i historyczne Jezior Plitwickich
Plitwice to region bogaty w lasy, wody słodkie, florę i faunę, więc oczywiście ma duże znaczenie kulturowe i historyczne. Naturalne schronienia i zróżnicowana rzeźba terenu umożliwiły ludziom osiedlenie się na tym terenie. Cóż, nie jesteśmy zaskoczeni, że Jeziora Plitwickie były obecne dla człowieka od czasów prehistorycznych. Ważne drogi łączące kontynent i wybrzeże również przyczyniły się do zasiedlenia obszaru Plitwic.
Obszar ten był zamieszkiwany przez Japodów w czasach prehistorycznych, od XII do I wieku p.n.e. Japodowie budowali swoje osady na wzgórzu dla lepszej kontroli dróg i obrony. Zajmowali się również hodowlą bydła. Nowi ludzie osiedlili się w rejonie Plitwic wraz z przybyciem Rzymian, którzy zbudowali nowe osady. Japończycy byli zaangażowani w życie polityczne i gospodarcze ośrodków miejskich.
W okresie średniowiecza osiadli Chorwaci mieszali się z zromanizowanymi Japodami i innymi grupami ludności. Średniowieczne twierdze były najczęściej budowane na miejscach prehistorycznych fortów.
Imperium Osmańskie i Monarchia Habsburgów
Pod koniec XV wieku niedaleko Jezior Plitwickich odbyła się decydująca bitwa w historii Chorwacji pomiędzy imperium austriackim i osmańskim. Podczas bitwy na Krbavsko polje zginęła prawie cała chorwacka szlachta. Osmanowie posunęli się daleko w krajach zachodnich, aż do Chorwacji i Węgier. Na początku 16 wieku, chorwacki parlament wybrał monarchię Habsburgów i austriackiego arcyksięcia Ferdynanda jako nowego chorwackiego króla, mając nadzieję, że fundusze zapobiegną postępowi Imperium Osmańskiego. W 1528 roku obszar wokół Jezior Plitwickich dostał się pod panowanie osmańskie, a Imperium Habsburgów odzyskało go dopiero 150 lat później.
W 1538 roku król Ferdynand I ustanowił granicę wojskową Chorwacji. Granica wojskowa była obszarem granicznym Habsburgów, Austrii, wobec Imperium Osmańskiego. Prawa, które przez wieki rządziły tym obszarem pod szczególną jurysdykcją, wpływały na miejscową ludność. W wyniku ustanowienia tego specyficznego reżimu, ludzie masowo opuszczali te tereny i emigrowali na Zachód.
Pod koniec XVII wieku obszar Liki został wyzwolony spod panowania tureckiego. W Śremskich Karłowcach, w 1699 roku, podpisano traktat pokojowy. Na początku XVIII wieku obszar ten znalazł się pod kontrolą granicy wojskowej. Imperium Osmańskie i Monarchia Habsburska ponownie kilkakrotnie toczyły walki, aż do momentu, gdy traktat syst z 1791 roku określił granice obu imperiów. Wspomniane porozumienie miało ogromne znaczenie, ponieważ opisywało również granicę Chorwacji w tym regionie. Tak więc do monarchii należał Drežnik Grad, Cetingrad, okolice Jezior Plitwickich oraz reszta Liki. Demilitaryzacja w XIX wieku oznaczała początek nowego życia na tym terenie. Oznaczała początek życia bez konfliktów zbrojnych i militarnego stylu życia, który tak długo był obecny.
Trzy legendy o jeziorach
Legenda o mądrym mnichu i jaskinia Šupljara
Wapienna jaskinia Šupljara znajduje się w kanionie Dolnych Jezior w parku. Wyjątkowe warunki panujące w jaskini są odpowiednie tylko dla szczególnie przystosowanej fauny jaskiniowej. Niektóre z tych gatunków jaskiniowych to świerszcze, pseudoskorpiony i millipedy. Legenda o mądrym mnichu mówi, że mnich albo mieszkał w jaskini Šupljara albo Golubnjača. Według przekazów historycznych, ludzie przychodzili do Jezior Plitwickich, aby odwiedzić mnicha i prosić go o radę.
Legenda o skarbie Gavanovo
Dolne jeziora znajdują się w przepuszczalnym kanionie wapiennym. Jeziora Gavanovac i Kaluđerovac łączy dostępna promenada. Nazwa jeziora Gavanovac pochodzi od skarbu Gavanovo, który podobno nadal jest ukryty gdzieś w jeziorze. Na terenie Dolnych Jezior znajduje się również Wielki Wodospad (Veliki Slap), najwyższy wodospad w Chorwacji. Wodospad ma gwałtowny spadek przez 78-metrowe wapienne klify do kanionu Dolnych Jezior. Potok Plitvica nigdy nie wysycha i jest trzecim co do wielkości źródłem wody w parku.
Legenda o Czarnej Królowej
Dwanaście jezior tworzy Górne Jeziora Plitwickiego Parku Narodowego. Największym i najgłębszym jeziorem jest jezioro Kozjak, a drugim co do wielkości jest jezioro Prošćansko. Te dwa jeziora są najbardziej oddalone od siebie, a różnica wysokości między jeziorem Prošćansko i Kozjak wynosi 100 metrów. Jezioro Prošćansko związane jest z "Legendą o Czarnej Królowej". Legenda "Prošnja" opowiada o okresie suszy w regionie. Mieszkańcy wezwali na pomoc magiczną królową, a ona odpowiedziała tworząc Jeziora Plitwickie. Pierwszym z nich było jezioro Prošćansko. Jeziora są oddzielone od siebie trawertynowymi barierami, które powstały w wyniku osadzania się wapienia w wodzie. Ciągły spływ wody z jezior do przeszkód w następnym jeziorze tworzy łańcuch wodospadów.
Najstarszy Park Narodowy w Chorwacji
Turystyka zaczęła się rozwijać w rejonie Jezior Plitwickich już w 1861 roku. Ówcześni oficerowie Frontu Wojskowego rozpoczęli budowę obiektów turystycznych. Pierwszym z nich był "Imperial House", czyli pierwszy dom turystyczny na tym terenie. Dom Cesarski miał pojemność zaledwie trzech pokoi. Po wybudowaniu pierwszych kilku obiektów turystycznych, Jeziora Plitwickie powoli stawały się atrakcją turystyczną. A w 1894 roku zapierający dech w piersiach naturalny obszar Plitwic zaczął przyciągać tysiące podróżników i turystów. Jeziora Plitwickie to pierwszy i najstarszy park narodowy w Chorwacji. Te piękne jeziora i otaczający je obszar zostały uznane za park narodowy w kwietniu 1949 roku, kiedy to ustanowiono środki ochrony przyrody. Nowoczesne połączenie drogowe do Plitwickich Jezior zostało zbudowane w latach 60-tych, co doprowadziło do znacznego wzrostu liczby odwiedzających i ruchu w parku narodowym. W tym czasie powstało też wiele nowych hoteli i obiektów turystycznych. UNESCO włączyło Plitwickie Jeziora na swoją listę światowego dziedzictwa przyrodniczego w 1979 roku. Jeziora zostały uznane za "wyjątkowe naturalne piękno i niezakłóconą produkcję tufów."
